Aforizma taklitleri 1. İnsan kendi kendisiyle baş başa kaldığı somut, sınırlı, sonlu anlarda değil, kendi kendisinden başkası olamadığını kavradığı o soyut, sınırsız, sonsuz zamanda ayırdına varabilir ancak yalnızlığın. 2. Yalnızlığa tahammül edilebiliriz etmesine de, bir şartla: Yalnızlık, her yeri eşit şekilde kaplayan bir boşluk gibi dört bir yana akmayı durdurup, sadece (ya da en çok) bize özgü bir hâle gibi etrafımızı kuşattığımızda. 3.Yalnızlığın, ?ben?im yalnızlığım olabilmesi için, varlığından bahsedebileceğim bir benlik sahibi olmaya ihtiyaç duyarım ve bunun için de muhakkak bir ?öteki?ne. 4. Bu yüzdendir ki, en kapalı inziva hallerinde en çilekeş münzeviler bile muhakkak bir şekilde ya peygamberlerin, ya ermişlerin, ya şeyhlerinin ya da bizzat ?Yaradan?ın suretini görmeye çabalarlar. 5. Taklit, hep bir ötekinin varlığını gerektirir ve alttan alta, onu, kendinden daha çok sevmeyi. Bu da temelde bir ?ben? ve ?sen? ayırımı gerektirir. 6. Yaradan, 99 sıfatıyla birlikte, ?taklit edilemez?dir. Bu yüzden ?ben? ve ?sen? ayırımını toptan kaldırarak, ?biz? diye hitap eder kutsal kitaplarında. 7. Lav gibidir özne BİZ. Tek ve mutlak bir kaynaktan fışkırdığı halde, sanki her yerden boy vermiş ve her yere aitmişçesine, pervasızca dört bir yana yayılan, yoluna çıkan her şeyi istisnasız, ayırımsız eteklerinin altına alan, kendi dışında bir varlık kalmayıncaya değin tüm bir yaşam alanını kaplayan, yakıcı, kavurucu, fetih tutkunu lav gibi. Tüm yaratma, yok etme, cezalandırma, mükâfatlandırma eylemlerini anlatırken, BİZ diye hitap eder Yaradan. 8. BİZ?in formülü, (Biz=Ben+Sen) değil, (Biz=Ben+Ben olmayan her şey)?dir. Böyle bir BİZ?in dışında kalmak mümkün değildir. 9. Dışında kalınamayan şey taklit edilemez.