1973 ANAYURT OTELİ Yusuf Atılgan Anayurt Oteli iletişimsizliğin, aşağı görülmenin, çıldırtıcı tekdüzeliğin, cinsel yalnızlığın, git git de öncesiz sonrasız yalnızlığın romanıdır. Anayurt Oteli'nin katibi Zebercet, o kapalı, ölgün taşra kentinde, Necatigit'in yorumuyla sevgiye, şefkate özlemli, var olmaya çalışmaktadır. Oysa ufku dar taşra yaşamasında, bütün olanaklar daha baştan tüketilmiştir. Öyle sanıyorum ki, Zebercet'e, 'hasta edilmiş' bir zihnin sabuklamaları ve sanrıları diye yaklaşmak, Anayurt Otellni kavramak açısından yeterli değil. Zebercet'i kuşatan, 'hasta eden' yıldırtıcı toplumsal ortam, pek az romanımızda bu denli derinlemesine, savsözlere başvurmaksızın, 'sanatkârca' işlenmiştir. İlgisi yokmuş gibi görülebilir; 12 Eylül 1980 darbesinin sabahı, hiç adeti değilken Yusuf Atılgan beni aramış, İyi misin? diye sormuştu. Yıllar sonra büsbütün yürek yakıyor...