*Aforizmalar* Kim temelden öğretmense, öğrencileriyle ilgili her şeyi ciddiye alır - kendini bile. Birini sevmek barbarlıktır. Çünkü bunu diğerini harcayarak yapıyor. Tanrı sevgisi de öyle. İdealine erişen, idealinin ötesine de geçmiştir. Barış zamanında savaşçı insan kendisine saldırır. Okyanusta susuzluktan ölmek korkunçtur, kendi hakikatinizi tuzlamak zorunda mısınız, böylece, artık bir daha - susuzluğunuzu gideremeyesiniz diye? Kendimizin önünde, olduğumuzdan daha basit oluruz: Birlikte olduğumuz insanlardan sıyrılır, huzur buluruz. Ahlaksal olay yoktur, yalnızca olayların ahlaksal yorumu vardır. Onu kendi yanına çekmek mi istiyorsun? Onun önünde şaşır. Duygusallık sık sık aşkın büyümesini çabuklaştırır, böylece kök zayıf kalır ve kolayca sökülüp çıkarılır. Kim idealine ulaşmayı bilmiyorsa, ideali olmayan insandan daha kayıtsız, daha pervasız yaşar. Aşktan yapılan her şey iyi ve kötünün ötesinde olup biter. Delilik, tek tek insanlarda pek seyrektir - ama gruplarda , partilerde, halk arasında, çağlarda, kural olarak bulunur. İyiye ve kötüye karşılık vermeli insan, peki ama neden özellikle bize iyilik ya da kötülük yapan kişiye? Kendimiz hakkında çok konuşma, kendini gizlemenin bir yolu da olabilir. Sonunda insan arzularını sever arzuladıklarını değil. Bana yalan söylemiş olman değil, artık sana inanmamam sarsıyor beni.