'Hayattan beklentilerim vasatın üzerine çıkmamış ve gereken neyse onu yapmaya karar vermiştim. Yapılması gereken her şeyin de ben doğmadan önce belirlenmiş olduğu düşünülürse, herhangi bir sorun yoktu. Herhangi bir üniversiteye gidecek, herhangi bir meslekte uzmanlaşacak ve para için çalışacaktım. Bir kadını sevdiğime inanacak ve onunla evlenip çocuk sahibi olacaktım. Sonra da bütün borçlarımı ödeyip ölecektim. Yaşadığıma tek kanıt, bir gün çocuğumun çıkarttıracağı vukuatlı nüfus kayıt örneğinde baba hanesinin yanında yazan adım olacaktı. Daha fazlasını istemiyordum. Hiçbir zaman istememiştim. Daha fazlasına gerek yoktu. Gerekenleri yapıp ölmek, hepsi bu. Sorumluluk sahibi olduğumu düşünmüyorum. Hayır, bunun sorumluluk almayı bilen, erken olgunlaşmış bir çocuk olmamla ilgisi yoktu. Hatta belki de hiçbir sorumluluk almamak için, gerekenleri yapmayı seçmiştim. Ne eksik ne fazla. Çünkü biliyordum. İrademin beni aldatacağını ve kendi başıma vereceğim ilk kararın yanlış olacağını biliyordum. Zaten herhangi bir karar vermekten oldum olası
nefret etmiştim. Dünya üzerindeki hayat, doğru kararı verdiğini zanneden gerizekâlıların ürünü değil miydi?'