Aşk pazarıdır bu
Canlar satılır
Satarım canımı
Kimseler bulmaz

...

Yunus öldü deyu
Sela verirler
Ölen hayvan imiş
Aşıklar ölmez

Ak sakallı pir hoca,
Bilemez hali nice
Emek vermesin Hacca,
Bir gönül yıkar ise

Yunus senin sözlerin
Manadır bilenlere
Söylenecek sözlerin
Devr-i zaman içinde

Söylememek harcısı
Söylemeğin hasıdır
Söylemeğin harcısı
Gönüllerin pasıdır

Kevser havzuna dalanlar
Ölmezden önde ölenler
Nefsini düşman bilenler,
Konar tuba dallarına

Akıllı insan başkalarının bilgi ve tecrübelerini hayat denklemine katar. Kendisinden önce yaşayanların birikimini devralır. Bu birikimin üzerine kendi bilgi ve tecrübelerini ilave eder. Eğer bilgiyi baştan öğrenseydik, ilerleme olmazdı.

Ayak yürür akıl işler. Bildiğini bilme, bilmediğini bil. Yola gelmeyene tasma vururlar. Gönül kitabına harf lazım değil "Usulsüz vusul (ulaşma) olmaz. Yola çıkmayan varamaz. Yürümek ayakkabımızı eskitmek değildir. Emelimiz varmaktır. Yol birdir bire varır. Varlıkta birdir. Cümlesi birdir. Aynada bir sürü güneşler görünür, Yansımaların her biri bir güneş midir? Elbette değildir. Peki güneşten değilmi dir onlar. Öyledir güneştir. Asılları nesilleri güneştir. Güneş olmasa aynada akisleri olur mu? O halde yol güneşe varır." Sen gönlünü hakikat şelalesine tutmaz isen dolar mı..?

Yunus Emre bir gün Mevlânâ'ya "Mesnevi'yi sen mi yazdın?" diye sorar. O da "Evet!" deyince: "Uzun yazmışsın. Ben olsam: Ete kemiğe burundum Yunus diye göründüm derdim, biterdi." demiş.

Lisan-ı hal tercüme istemez. Söz gümüş ise sukut altındır. Sukut neden altındır ? Sözün çıktığı yer sukuttur. Biz hale bakarız. Kişi sözüdür...

Keşke demek için bile geçtir vakit, geçti ömrüm bir ah ile içi dolu eyvah ile. Yanmadan kerpiç bile olunmaz iken insan olunur mu ? Kökü olmayan uzar mı..?