"İnsanlara bir şeyler anlatmaya çalışmak, buharlı bir cama yazı yazmaya benziyor. Özenle yazıyorsun, apaçık belli oluyor anlattıkların. Sonra silinip gidiyor."

Hakikat gösterişe gerek duymaz. Sükunetli olmalısın. Bağırmadan, öfkelenmeden hakikati sahip olduğunca diğerleri ile paylaşmalısın. Tamamını kendine saklamaya çalışırsan ruhunu aşındırıcak kadar ağırlaşır.

başka yerlerdeyim aslında. paramparçayım. iyi değilim. hiçbir şeyim olmadığını söylerken doğru söylemiyorum. aslında iyi değilim..

Arayışlar insanı yorar. Hele aradıkların, kendi içinde gizlediğin şeylerse yorgunluğun kat kat artar.

Aşkı ve öfkeyi söyleyemediğinde insanın konuşmaya dair hevesleri de bir bir yok oluyor. Susuyorsun.

Sudan sebeplerle edilen bir kavganın ertesinde özür dilemek için bahane aramaları ve mahçup bakışları , Kaybettiğimiz iyi dostları gözlerimin dolup dolup taşmaları , Onun yüzü , bakışları elleri, hüznü, sevinci hayatımıza girdiği ilk andan itibaren yaşanılan her ne varsa alıp gitmiştr sevgili , Bir sevgili gittiğinde , ona baktığımız gözlerinizi de alıp gitmiştir, Bir sevgili gittiğinde onunla dolaştığınız gökyüzünü de alıp gitmiştir, İnsan kaybettikleriyle insandır.

Hadi birlikte İnşirah okuyalım. Allah kalbimizi genişletir.

Filistinli hacılar evlerine mi döndüler, bu mutluluk gösterisi neden? Gazete sayfasında uyuyakalan siyah çocuklardan biri mi uyandı yoksa? Değilse, tüm bunlar, havai fişekler, süslü kıyafetler, bunca renkli, albenili kutlamalar neden? Sanayi devrimi bitmediyse, kara kıtanın çocukları evlerine dönmediyse, Gazze'de sürtüp duran serseri duvar, defolup kendi cehennemine dönmediyse, bu yılın yeni olduğu yaygarasını koparan kim?

İnsanın bir şeyi önemli bulması da tamamen kendisiyle ilgili. Senin için önemliyse , dünyanın en önemli şeyi demektir.

Gerçeği yaşamak , söylemek kadar kolay olmaz hicbir zaman.