Gönül hoşlandıran, yaşlılığı besleyen umut yoldaşlık eder. O umut ki, insanların sağa sola sapan aklının dümenini tutmakta her şeyden önce gelir...

Ama bu dertlerin, hiç değilse yakınlardan çekilen dertlerin bir tek nedeni var Sokrates, o da yaşlılık değil, insanların kendi huyudur. Ölçülü, uysal olsalar, yaşlılık da o kadar zorlarına gitmez. Halbuki öyle olmayanlara yaşlılık da gençlik de ağır gelir...

"Ruh ne kadar cesur ve uslu akıllıysa, onu dıştan gelen bir etki o kadar az değiştirir..."

Değerli insan kendine yeter, tek başına yaşamanın tadına varabilir. Herkesten daha az arar başkalarını...

"Birinin ruhunda güzel huylar, görünüşünde de aynı örnekten ve bu huylara uyan ve yakışan nitelikler birleşmişse, bu insan, görmesini bilen için, dünyada görülecek en güzel şey değil midir..?"

"Erdeme gelince, erdem ruhun bir çeşit sağlığı, güzelliği, sağlam bir durumudur. Kötülükse, ruhun hastalığı, çirkinliği, zayıflığıdır.'' "Öyledir.'' "Öyleyse, iyi çabalar insanı erdem sahibi, kötü çabalar ise kötülük sahibi eder, değil mi..?''

Kötülüğün yolu düz yeri yakındır insanlar ona kolayca ulaşabilir ama iyiliğin önüne tanrılar alın teri koymuşlardır, ona varan yol uzun ve diktir...

" Beden için idman, ruh için müziktir..."

-"Sınırını aşmış bir zevkin akılla alıp vereceği var mıdır..?" -"Olur mu hiç," dedi, "acı kadar zevk de insanı çılgına çevirir..."

"Aşkın verdiği zevkten daha büyük bir zevk bilir misin..?" "Bilmem," dedi, "ondan delicesi de zaten yoktur..."