Niye böyledir insanoğlu? Önce güvensiz, kendini beğenmiş, ezici, vurucu ama başı sıkışınca sönüveren bir balon!

Doğa çekip gitti makine çağında, neredeyse yok oldu. Sığınacak uzaklıklar aradı kendine.

Yaşam dediğim ardı ardına gördüğüm düşlerdi.

Herkesin bir sığınağı, sonsuza dek yaşayacağı bir yeri var. Ben de bu yeşil koltukta yaşıyorum. Bir de duvar saatimin zamanı yanlış çalışlarında!

Nedir ki sözcükler? Ne anlatır? Hiç. Eskiden de hiç'i duyururdu şimdi de.

Ama sığmaz ki anılar arabalara !