...Sana mutluluk kavramını veremediğim ve sadece öyleymişsin gibi davranmayı öğrettiğim için özür dilerim, bu hiçbir şekilde güzel bir yetenek değil. Bu sadece sırtında taşıdığın ağır bir yük...

Devletin vatandaşlarını en az iki kez, o da, bu dünyaya geldiklerinde ve bu dünyadan göçtüklerinde kontrol ettiğinin bilince değildi...

Aşkı ve sevgiyi anlayışlı bir insanla tartışmak kadar zevkli bir şey olamaz...

"Herkesi tam olarak anlasaydık dünya çok can sıkıcı olurdu" dedi. Suzi de "Keşke öyle olsaydı, yaşamak çok daha kolaylaşırdı" diye yanıtladı..

"İnsanlar böyle güzel davranmayı nereden öğrenirler? diye sordu Harry. - Herhalde başlarına aynı şey gelse başkalarının kendilerine nasıl davranmalarını istediklerini düşünerek..."

"Ne kadar şanslıyım" diyordu kendi kendine. "Etrafımda benden bir şeyler bekleyen, bana dayanan çok kişi olabilir, ama bunun neresi kötü..? Bu, sadece benim güvenilebilecek, bir şeyler beklenebilecek türden bir insan olduğumu kanıtlıyor, o kadar..."

"Eğer kendine gülebiliyorsa, kendine bile bile kötülük yapılmasını alaya alabiliyorsa kendine acımıyor demekti..."

-Fazla alçak gönüllü... -Hep bağışlanmayı isteyen... -Hiçbir konuda fikir üretemeyen... -Hiçbir konuda karar alamayan... -Herkesin kendi kararlarını alması gerektiğini anlayacak kadar olgunlaşmamış... -Herhalde hayat boyu çocuk kalacak...

"İçindeki coşkuyu öldüren biri mucizeler yaratabilir mi...?"

İnsan sadece kendine uygun olana âşık olsa hayat hem çok sıkıcı hem de ne kadar kolay olurdu...