"İyi bir Noel olacak, Sam." Kedisine böyle şeyler söylemeyi seviyordu. Bunları yüksek sesle söylediğinde kendisinin de inanması daha kolay oluyordu...

Bir kitapçı açmak fikri hiçbir zaman bir servet yapmakla ilgili olmamış ya da başarıya gitmenin kolay yolu olduğu için ortaya çıkmamıştı. Charlie, en basit anlamıyla, başka insanların kendi tecrübesini yaşamasını istiyordu. Robinson Crusoe ile birlikte gemi enkazını çıkardıklarında okyanusun suyunu ayaklarında hissetmelerini istiyordu...

Bir kitapçı dükkânı olmadan Franklin ne yapardı..? İnsanların tarihi, keşifleri, edebi ve politik karakterleri öğrenmek için gelecekleri bir yer olmadan olur muydu..? Ellerinde bir kitap tutmanın hazzını, cildin, mürekkebin ve kağıdın parmaklarında yarattığı hissi, kitaplar hakkındaki düşüncelerini nereye gidip tartışacak ve paylaşacaktı insanlar...?

"Hazine Adası'nda Jim Hawkins ile yan yana çarpıştım ve Tom Sawyer ile çamurlu nehirlerde kürek çekerken yüzüme çarpan suyu hissettim." Gülerek devam etmişti: "Sekizinci sınıftayken Küçük Kadınlar'daki Beth öldüğünde herhalde tek ağlayan erkek öğrenci bendim..."

Gülümseyebilmek çok güzeldi, bugünkü her şey gibi o da rol olsa bile...

O umudunu kitaplarda, kurtuluşu ve umudu, amaç sahibi olmayı ve gerçek aşkı anlatan romanlarda bulmuştu...

Buraya Köprü adını verdi, zira kitaplarla ilgili olarak hissettiği buydu. Kitaplar geçmişi bugüne, bugünü geleceğe bağlıyordu. Kitaplar insanları bir araya getiriyor ve başka türlü tanımayacakları dünyalara onlar için yol açıyordu...

Uçurtmalar rüzgâr gücü ile değil o güce karşı koydukları için yükselirler...

Sevginin olduğu yerde hayat vardır.