Çocuklar anlamıyor. Nasıl açıklayabiliriz ki..? Tüm bunların ben boşnak olduğum için başımıza geldiğini, bunun savaş olduğunu ve sırpların bizden nefret ettiğini...

Bahtsızlığım yüzünden Tanrı'yı suçladığım anlar oldu. Yardımı için yalvardığım, umutsuzluk içinde ona seslendiğim. Ve ondan yardım gelmeyince ona kahrettim. Oysa Tanrı'nın suçlanmaması gerektiğini öğrendim. Toplama kamplarında insanın insana uyguladığı zulümle ilgili bir soruyu hatırladım. Soru soruldu: "Söylesenize, Auschwitz'de Tanrı nerdeydi ..?" Ve yanıt geldi : "İnsan nerdeydi... ?"

Bir ebeveyn çocuğunun rehinesidir. Çocuklar, kendi çocukları olana kadar bir anne veya babanın onları korumak için hayatlarını feda edeceğini anlayamaz...

Kötülük içimizde yanan iyilik ışığını nasıl yok edebilir? Dünyada küçücük bir mumun ışığını boğmaya yetecek kadar bile karanlık yokken...

'' İdraki aşan, bağışlanmanın ve pişmanlığın ötesinde bazı cinayetler vardır. Cezasız ve ders alınmayan cinayetler. Böylesi cinayetler işleyenler çoğu zaman aramızda dolaşmayı, insanlığı kötülükleriyle lekelemeyi sürdürüyor...''

''Hayat, nefis anlardan meydana gelmiş kötü bir çeyrek saattir... ''

"En büyük sırların toprağın altında olduğuna, gerçeği de sadece ölülerin söylediğine inanıyorum..."

"Ve bazı sorular sonsuza kadar yanıtsız kalır..."

"Her öykü kendi âşığını bulur..."

Açan çiçekler rüzgarla dağıldı ve rüzgar hiçbir şeyi önemsemez, ama kalpte açan çiçeklere hiçbir rüzgar dokunamaz -Yoshida KENKO