Aşk gene kelime değiştirdi...

Bir şarkı ne zaman güzel değildir Sonu olduğu zaman Sonu yoktur çünkü güzel şarkıların Kimse bir şarkıyı sonuna kadar söyleyemez Nasıl ki ölüm öldürenlerinse Ve korku korkmuyor görünenlerin Şarkı tersine

Adam masaya Aklında olup bitenleri koydu Ne yapmak istiyordu hayatta İşte onu koydu Kimi seviyordu kimi sevmiyordu

Kimse hüzünlü olmasın Sırası değil hüznün daha Bir gün bir şehrin alanında Bir mermer yığınının gözlerine Omuzlarına düşerse bir çınar yaprağı Hüzünlensin yaşayanlar o zaman Sırası değil hüznün daha.

Ne peki Yere dökülen bir un sessizliği mi göğe bırakılmış bir balon sessizliği mi İşini bitirmiş bir org tamircisinin Tuşlardan birine dokunacakken ki Dikkati ve tedirginliği mi.

" Bu dünyada yaşamak can sıkıcı bir şeydir baylar. "

Biliyordur ki bir eylemdir yerine göre susmak.

Yıldızlar, büyülü ülke, adımı unutturan Bir kaya, bir ot, bir akarsu Hangi yaz şarkıcılarının ürpertili korosu Ki bütün ölüleri sığa çıkaran Ve kenti bir ölüm derinliğine salan Yani bir gül solarken bir gülün açma korkusu. Şiirler yazdım, kitaplar okudum Elime bir bardak aldım, onu yeniden oydum Derinlerde kaldım böyle bir zaman Kim bulmuş ki yerini, kim ne anlamış sanki mutluluktan Ey yağmur sonraları, loş bahçeler, akşam sefaları Söyleşin benimle biraz bir kere gelmiş bulundum.

Her insan biraz ölüdür Biz de biraz ölüyüz.

Yalnızken ve senden bu kadar uzakta Öyle soğuk, öyle anlamsız ki her şey Sevilen bir insan yüzünde ne yoksa.