"Aşkın efendiliği iyi değildir, çünkü ona inanan kişi ne denli inanç beslerse ona, o denli ağır ve acılı anlar yaşamak zorunda kalır..."

İnsan yalnızca başkalarına zarar verecek şeylerden korkmalı; bunun dışında korkuya yer olmamalı...

Cehennemin en sıcak yeri, "ahlaki kriz" zamanlarında tarafsız kalanlara ayrılmıştır...

"Öyle inanıyorum ki sana, başka sözlerin değeri sönmüş kömür gibi, seninkilerin yanında..."

İnanın bana, yalnız kalmanın nasıl bir his olduğunu bilirim. Dünyadaki en kötü yalnızlık, yanlış anlaşılmaktan ötürü yalnız bırakılmaktır. İnsanın gerçekle bağlarını koparabilir...

Ey okur... Tanrı'nın borcun nasıl ödenmesini istediğini öğrenince, sakın umutsuzluğa düşeyim deme. Çekilenin biçimini önemseme: sonrasını düşün; düşün ki, cezanın en ağırı bile sona erecek mahşer gününün ertesinde...

Bir çeşit avlu vazifesi gören Cehennemin bu ilk kesiminde korkaklar, yani ne fenalık ve ne de iyilik etmeden yaşamış olanlar azap çekmektedir...

"Her insanın yelkenleri indirip, halatları derlemesi gereken yaşa erişince, sevmez oldum eskiden sevdiğim şeyleri: pişmanlık duydum, keşişlere katıldım; kurtulacağımı sandım, oysa yanılmıştım..!..."

Sarp yamacın kayalarından birine dayanıp öyle ağladım ki, rehberim şöyle dedi: ?Bu budalalar gibi misin yoksa sen de..? Burada acımanın ancak ölüsü bulunur; Tanrı?nın verdiği cezaya acımaktan daha büyük suç mu olur..?

Duyularımızdan birine acı ya da zevk egemen olursa, öyle kaptırır ki ruhumuz kendini bu duyguya artık öteki duyuları tanımaz bile ve bu olgu, birden çok ruhumuz olduğununa inananların görüşünü çürütür. Ruhu büyük bir güçle kendine çeken bir şey görülürse duyulursa, zaman bir çırpıda akıp gider, çünkü zamanı algılayan yeti başka, ruhu içeren yeti başkadır, biri bağımsız, öteki bağımlıdır...