Kuşku, küstahça çakılan zehirli bir hançer gibi dönmekte beynimde.

Her yanlış adım, büyük bir vebal taşıdığına göre, bu nesli maneviyatsız, kitapsız yetiştirenler Allah'ın huzurunda nasıl hesap vereceklerdi?

Maskaler utanç vericidir benim bildiğim.Utançsa gerçeklerden gocunduğu için doğar şuçlu insanların vicdanlarında.Sahi utandınmı ? yaptıklarından bilmiyorum şu durumda yeryüzünün ya sen en haksız insanısın ya da ben en masum ve günahsız insanlarından biriyim.

Gözlerinin açık olmasına rağmen bakar kör.. Bir baksa, bakışı, eşyayı, tabiatı, iç dış dünyasını kendi özelliği, kendi biçiminde görebilse. Beden çukurunda yitirmese kendisini insan!.. Renkleri seçen, güzelliği hisseden, kokuyu, lezzeti alan cirkini kendisine münasip görmeyen, acıyı, sevinci, kıvancı yaşayan insan.. Ayaklarının üzerinde taşıdığı şu akıl almaz beden cihazını yaratanı hala idrakine sığdıramayan, isyan eden insan!.. Hayatını bir yanlışa, bir yanılgıya kaptıran insan, bir uyansa.. Sadece dünyevi lezzet için çırpınan insan "Leyla, Leyla" derken Mevlâ'yı bulsa!..

Kavramlar sahi bu kadar ikiyüzlü müydü? Yoksa, istediğimiz gibi yorumlayışımız mıydı onları özünden koparıp birer karmaşa haline getiren? Bilmiyorum doğrusu. Bildğim tek şey, işimize gelmeyen gerçekleri kendimize uyduruşumuz!.. Maskeler utanç vericidir benim bildiğim. Utançsa, gerçeklerden gocunduğu için doğar suçlu vicdanlarda. Sahi, utandın mı yaptıklarından? Daha şimdiden hayal eder gibiyim, mektubumu okurken neler hissedeceğini... 'Afedersin Hayat!..' diyeceksin kahırlanıp; ama hayat, yaşanmışları affetmez ki! Evliliklerde ilan gerekir benim bildiğim... Eş, dost, anne, baba... herkesin duyumuna açık bir ilan... Sorumsuz yaşamak mutluluk gibi görünse de başlangıçta, her istediğini yapmak, sonuçlarınıda göze almayı gerektirir; bunu öğrendin mi hiç olmazsa?..

"Gecenin hasret dokunduğu alarda, nakışlar hüzün renginde işlenir. Geceler, ozanları andırır; ozanlarsa gecenin hazin esintilerinden çaldıkları sevda şiirlerini mırıldanır."

"Ruhunda tufanlar oluşturan ve adını henüz netleştiremediği duygularının çalkantısını yaşıyordu son günlerde."

"Doğruları yaşayabilmek sadece yaşla orantılı olsaydı, dünya huzur içinde olurdu."

"Rüzgâr, hoyrat bir kırbaç gibi şaklıyordu pencerede. Ara ara yağmur damlaları vuruyordu cama."

"Kirpiklerinin arasından süzülerek yansıyan pırıltılar utançlıydı."