Şimdi ne demek istediğini anlıyorum yavrum. Evet, Örnekse Bay Lombard yirmi kişiyi ölüme terkedip kaçtığını kabul ediyor." "Ama terkettikleri zenciymiş." Emily Brent sert bir sesle Vera'nın sözünü kesti. "Derisi ne renk olursa olsun herkes insandır. Bütün insanlar kardeştir..."

Derisi ne renk olursa olsun herkes insandır. Bütün insanlar kardeştir...

Ona, "Her şey zamanla geçiyor" dedim kendimden emin bir tavırla. Ama bunun pek de inandırıcı olmadığının bilincindeydim, bu söylediğime aslında kendim de inanamıyordum. Yara derinse yüzeydeki iyileşme yeterli olmuyordu.

Azizim Miss King... İnsanların hiç biri tam mânasiyle normal değildir.Hepimizde muhakkak anormal bir taraf bulunur, bunu unutmayın...

Dedikleri gibi, "Eski günahkarların gölgeleri uzun olur..!"

"Çok haklısınız Müfettiş Neele. İşe çıkar karıştı mı, insan kuşkulanır. En iyisi kimseye inanmamaktır..."

"Evet, ben de bundan korkuyordum. Ne yaparsınız..? İnsan bazen dayanamayıp bir günahkarı da sevebiliyor. O çok şirindir. Daima da öyleydi zaten. İnsanın alt çenesinden girip üst çenesinden çıkmasını bilir..."

"Ben daima insanların kötü olduklarına inanırım. İşin kötüsü sonunda da yanılmamış olduğumu anlarım..."

"Kayan bir yıldıza bakıp ne yapacaktım..? İsteyecek hiçbir şeyim yoktu ki..."

Geçmişteki bir olayı yeniden yaşadığı veya bir heyecanı tekrar hissettiği zaman hayretle karışık ani bir sızı duymayan var mıdır..?